Ah Ulan İzmir!

İzmir gibiyim artık.

Gülmeyi Alsancak'ta, coşkuyu Bornova'da

Aşkı Karşıyaka'da bıraktım.

Asansör kadar yorgun,

Agora kadar yıkık, Eşrefpaşa kadar belalı,

Konak kadar vedalara alışık,

Kemeraltı kadar kalabalık,

Yalı kadar cefakar.

İzmir gibiyim yani.

Uzaktan ışıl ışıl, ama aslında yorgun

Ve her şeye rağmen

Saat Kulesi gibi dimdik ayakta!

Not: "İzmir'i görmeden,

        İzmirli bir kızı sevmeden,

        İzmir'de rakı içmeden ölmeyin." (Demişler)