Neyzen Tevfik

Geçtiğimiz ay uzun zamandır gidemediğim tiyatro için bilet aldım ve İzmir Devlet Tiyatrosu'nun 2021-2022 sezonunda sahnelenen Neyzen Tevfik oyununun yolunu tuttum.

Hayatı ney ile mey arasında geçmiş, hazırcevap ve hicivci, kendisini hiç olarak gören ve de özgürlüğüne pek bir düşkün olan bu güzel adamın öyküsünü anlatan oyunda gazeteci sahneleri ve özellikle zehirlenme kısımları bana biraz zayıf gelse de projeksiyon sahnelerini tuhaf bir şekilde beğendim, ışık kullanımı da iyiydi.

Ayrıca dekorlar başarılıydı, ses konusunda da çok fazla yetersizlik hissetmedim diyebilirim. Ara sıra maskeden dolayı nefes alıp vermekte zorlansam da benim için keyif alarak izlediğim bir tiyatro oyunu oldu.

"Izdırabın sonu yok sanma, bu alemde geçer.

Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer."

Neyzen Tevfik ile Mevlana arasında ulaşmak istedikleri hedef bakımından çok yakın bir ilgi olduğunu düşünüyorum fakat izledikleri yol farklıdır.

Mevlana neyi dergaha sokmuş olsa da Neyzen Tevfik ise dergahtan çıkarak halka ulaştırmıştır.

Neyzen Tevfik dem alarak aşk ve şevk halinde olmuştur ve öylece de gönüllere taht kurmuştur.

Vefat ettiğinde hem Mevlevi hem de Bektaşi usulünde düzenlenen merasime çok sayıda katılım olduğu bilinir.

28 Ocak 1953'te ölümünün ardından Beşiktaş'taki Sinan Paşa Camii'nde cenaze namazı kılındı. Civardaki cadde ve sokakları dolduran profesörler, memurlar ve bazı ileri gelenlerin yanında kendilerine çeki düzen vermeye çalışmış sarhoşlar ve sokak serserilerinden oluşan büyük bir kalabalığın eşliğinde Barboros Bulvarı'ndan geçerek defnedildiği yere ulaştırıldı.

Mezarı bugün Kartal Merkez Mezarlığı'ndadır.

Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Neyzen_Tevfik#%C3%96l%C3%BCm%C3%BC

Oyun çıkışı Karşıyaka Tiyatro Sokağı'ndan çarşıya doğru yürürken hiçlik üzerine kendimle derin düşüncelere daldım.

+ Eee ne olduk şimdi Gülşah?

- Hiç

+ Nasıl hiç?

- Hiç işte...